O niezbędnych przygotowaniach

na jest wiedza z zakresu poprawnego zakładania punktów asekuracyjnych. Do budowy przelotów podczas wspinaczki z własną asekuracją używa się kości biernych oraz mechanicznych (friendów), osadzanych w szczelinach i otworach skaln

O niezbędnych przygotowaniach

Z Wikipedii - asekuracja własna

Wspinanie z własną asekuracją wymaga znacznie większego doświadczenia niż wspinaczka sportowa. Prócz umiejętności wspinaczkowych wymagana jest wiedza z zakresu poprawnego zakładania punktów asekuracyjnych.

Do budowy przelotów podczas wspinaczki z własną asekuracją używa się kości biernych oraz mechanicznych (friendów), osadzanych w szczelinach i otworach skalnych, a także pętli zakładanych na turniczki lub duże bloki skalne, względnie przeciąganych przez skalne ucha. Poprawnie osadzony przelot powinien wytrzymać udar dużej siły działającej z określonego kierunku przy ewentualnym odpadnięciu, a ponadto nie powinien wypaść przy lekkich szarpnięciach w szerszym zakresie kierunków, związanych z ruchem liny przy wspinaniu się ponad osadzonym przelotem. Osadzanie kości w szczelinie skalnej w taki sposób, by ograniczyć ryzyko przypadkowego wypadnięcia, nazywane jest zacieraniem. Do wyjmowania zatartych kości (a także głęboko wsuniętych friendów) używa się jebadełka. Do przenoszenia dużej ilości szpeju, nieodłącznie towarzyszącemu wspinaczce z własną asekuracją, używa się szpejarek.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna


Gdzie warto się wspinać?

Aby móc się wspinać, należy się do tego odpowiednio przygotować. Jedną z najważniejszych rzeczy jest wybór odpowiedniego miejsca, które powinno być dostosowane do naszych umiejętności oraz poziomu zaawansowania. Nie mając zbyt wiele doświadczenia, powinniśmy wybierać łatwiejsze trasy, które nie sprawią nam zbyt wiele problemów, natomiast, gdy wspinamy się od dawna, możemy pozwolić sobie na bardziej ekstremalną lokalizację, która da nam ogromną dawkę adrenaliny. By wybrać korzystnie, warto skonsultować się ze specjalistą i zapytać go o radę, dzięki czemu unikniemy problemów i zapewnimy sobie miło spędzony czas. Ponadto warto pamiętać o dobrym sprzęcie wspinaczkowym!


Historia polskiej wspinaczki wysokogórskiej

1818 ? Antoni Malczewski jako pierwszy z Polaków zdobywa Mont Blanc (8. wejście w ogóle, z 11 przewodnikami); w tym samym roku trzy dni wcześniej, w ramach przygotowań dokonuje pierwszego wejścia na Aiguille du Midi (wraz z 5 przewodnikami)
1879 lub 1880 ? Jan Gwalbert Pawlikowski i przewodnik Maciej Sieczka wchodzą na Mnicha; data ta jest uznawana za moment narodzin nowoczesnego polskiego taternictwa, rozumianego jako poszukiwanie i pokonywanie trudności technicznych dla nich samych
1910 ? Henryk Bednarski, Józef Lesiecki, Leon Loria i Stanisław Zdyb przechodzą południową ścianę Zamarłej Turni
1955 ? Jan Długosz i Andrzej Pietsch wytyczają tzw. Wariant R środkiem wschodniej ściany Mnicha
1962 ? Eugeniusz Chrobak, Zygmunt Andrzej Heinrich, Janusz Kurczab i Krzysztof Zdzitowiecki zdobywają Filar Kazalnicy Mięguszowieckiej
1978 ? Wanda Rutkiewicz wchodzi na Mount Everest jako pierwsza osoba z Polski, pierwsza Europejka oraz trzecia kobieta
1980 ? Krzysztof Wielicki i Leszek Cichy zdobywają zimą Mount Everest (jest to zarazem pierwszy w ogóle ośmiotysięcznik zdobyty zimą)
1987 ? Jerzy Kukuczka zdobywa jako drugi Koronę Himalajów i Karakorum
1991 ? pierwsze klasyczne przejście Wariantu R na wschodniej ścianie Mnicha przez Piotra Dawidowicza i Michała Waydę
1996 ? Krzysztof Wielicki zdobywa jako drugi Polak Koronę Himalajów i Karakorum


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_wspinaczki



© 2019 http://adpromo.waw.pl/