Technologia wytwarzania aluminium
Parę słów o wytwarzaniu tego co skrawamy, w końcu skądś trzeba brać materiał, czyż nie? Wikipedia z pomocą:
Aluminium głównie pozyskuje się z boksytu. Urobek z kopalni trafia do zakładu wzbogacania, w którym boksyt przetwarza się w tlenek glinu. Pierwszymi operacjami są:
rozdrobnienie rudy do konsystencji piasku w młynie kulowym,
ekstrakcja tlenku glinu w trakcie procesu Bayera, w którym zmielony boksyt miesza się z wapnem palonym i wodorotlenkiem sodu.
Produkt umieszcza się w ciśnieniowych zbiornikach i podgrzewa się do 240 °C, w efekcie czego powstaje glinian sodu. Po odseparowaniu nierozpuszczalnych zanieczyszczeń od glinianu sodu w zbiornikach grawitacyjnych przeprowadza się hydrolizę. W obecności zarodków krystalizacji wytrąca się wodorotlenek glinu, który w procesie kalcynacji przeprowadza się w tlenek glinu.
W elektrolitycznym procesie Halla-Heroulta tlenek glinu zostaje przetworzony w wolny metal w wyniku:
rozpuszczenia tlenku glinu w elektrolicie, którym jest stopiony kriolit o temperaturze ponad 900 °C,
zanurzenia grafitowej anody do wanny i prowadzenia elektrolizy prądem o natężeniu setek tysięcy amperów.
Powstający metal opada na dno wanny w postaci płynnej i jest sukcesywnie usuwany.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aluminium
Projekty 3D dla frezarek
W trakcie pracy z maszynami CNC, możemy nie natknąć się ani razu na problem związany z modelem - przeważnie są to małe elementy o nikłym stopniu skomplikowania. Co się dzieje, kiedy jednak chcemy wyfrezować coś bardziej złożonego? Na co należy zwrócić uwagę?
Przede wszystkim, nie należy podchodzić do modelu tylko pod kątem wykorzystania docelowego, jako elementu maszyny czy konstrukcji. Musimy go tak zaprojektować, żeby stadium pośrednie - wykonanie na ploterze frezującym - również było możliwe.
Jeśli element ma skomplikowane wnętrze, prawdopodobnie trzeba będzie to rozdzielić na dwa podzespoły. Jeśli ma niestabilny kształt, na przykład kuli, trzeba będzie w projekcie dorobić tymczasowe podpórki. to samo w przypadku kształtu który sam nie utrzyma swojej wagi.
Wierzcie mi, warto pamiętać o tych rzeczach, nigdy nie wiadomo kiedy dostaniecie do wykonania element przy którym się one przydadzą.
Honownica - co to takiego?
Honownica - obrabiarka służąca do honowania, tzn. obróbki wykańczającej bardzo dokładnych powierzchni (najczęściej otworów), w których wymagana jest wielokierunkowa struktura powierzchni (np. cylindry silników spalinowych), co bardzo trudno jest osiągnąć np. poprzez szlifowanie otworów.
Budowa i zasada działania
Honownica składa się z: korpusu, układu napędowego, wrzeciona, oraz przegubowo przymocowanego do niego narzędzia. Narzędziem stosowanym do honowania jest głowica wyposażona na obwodzie od trzech do dwunastu osełek. Podczas gładzenia głowica połączona przegubowo z wrzecionem obrabiarki wykonuje ruch obrotowy oraz ruch posuwisto-zwrotny. Skojarzenie tych ruchów powoduje, że każde ziarno osełki zakreśla linię śrubową. Prędkość obrotowa głowicy nie powinna być wielokrotnością podwójnych posuwów głowicy, mamy wtedy pewność, że każde ziarno osełki nie trafi na te same tory obróbki. Najczęściej spotyka się honownice z posuwem ręcznym, wtedy najlepsze efekty przynosi obróbka z licznymi zmianami prędkości posuwu.
Poza honownicami do otworów są także spotykane honownice do powierzchni płaskich, stożków, powierzchni sferycznych i wałów.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Honownica